Several pieces of my work featured in this mock-up room. For example: Housey, The Shoes Collection , TV and a Couch (which later devloped into the “TV’s Story” project), Toilet, etc.
In 2015, it was developed into a solo-exhibition at Speedy Grandma Art Gallery in Bangkok. With new interactive pieces and improved ones, this art exhibition was named “Living Room: At the Moment of Living”.
Interactive House Objects
What if the functions of our belongings in everyday life created from their memory of its owners’ usage. What if these lifeless objects can remember us. What if they also do this to alter human reactions. Maybe, to protect themself or comfort their own material body from human users or just for fun! I explore various behaviors and situations to create new functions for furniture and other items, affecting the everyday situations that occur daily in every house. Each person might interpret each of the artworks differently, and each person might find a totally different meaning in the same piece of art.
จากความสงสัยของและการจินตนาการว่าหากวัตถุสิ่งของในบ้านมีชีวิต มีความรู้สึกนึกคิดและสามารถโต้ตอบกับมนุษย์ผู้ใช้มันในชีวิตประจำวันได้ สถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เรามีปฏิสัมพันธ์กับมันแตกต่างออกไปอย่างไร ฉันจึงต้องการนำเสนอโครงการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะที่มีรูปลักษณ์คล้ายวัตถุสิ่งของในชีวิตประจำวันอย่างเช่น พัดลม โทรทัศน์ เตียง หรือเก้าอี้ เป็นต้น แต่มีกลไกอิเล็กทรอนิกส์แบบที่ไม่สลับซับซ้อนนักและถูกติดตั้งโดยจำลองให้มีสภาพแวดล้อมคล้ายกับในบ้านหรือที่พักอาศัย ผลงานศิลปะดังกล่าวถูกวางแผนให้เชื้อเชิญและมีกระบวนการปฏิสัมพันธ์กับผู้ชมตั้งแต่ ก่อนจะสัมผัสกับวัตถุ ระหว่างการมีปฏิสัมพันธ์ และหลังการมีปฏิสัมพันธ์ ซึ่งสะท้อนให้เห็นวิธีคิด มุมมอง พฤติกรรม และวิธีการที่ผู้ชมมีปฏิสัมพันธ์กับผลงานศิลปะนั้นแตกต่างกันออกไปตามบุคลิกภาพส่วนตัว ภูมิหลัง และประสบการณ์ของแต่ละคน ผลงานศิลปะอินเตอร์แอคทีฟหรือศิลปะที่มีปฏิสัมพันธ์กับคนดูชุดนี้ใช้เทคนิคหลากหลายผสมผสานกันตามความเหมาะสมทั้งแบบดิจิทัลและอนาล็อก เช่น เทคนิคการโปรแกรมคอมพิวเตอร์ การฉายโปรเจคเตอร์ลงบนวัตถุ และการประกอบหุ่นยนต์กับเซ็นเซอร์ เป็นต้น เทคนิคเหล่านี้ล้วนถูกเลือกมาใช้เพื่อทำให้วัตถุสามารถโต้ตอบกับผู้ชมจากการเลือกกระทำของเขาเองซึ่งอาจเป็นการเพิ่มหรือพลิกผันให้วัตถุนั้นมีหน้าที่ใหม่และสร้างความสนุกสนานหรือความประหลาดใจได้
From Interactive House Objects Project to The Living Room (prototype)
In 2015, it was developed into a solo-exhibition at Speedy Grandma Art Gallery in Bangkok. With new interactive pieces and improved ones, this art exhibition was named “Living Room: At the Moment of Living”.
วิดีโอนี้เป็นการแสดงการติดตั้งผลงาน ศิลปะ 5 ชิ้นให้รวมเป็นห้องเดียว ด้วยไอเดียในการใช้รูปแบบบรรยากาศบ้านจริง ซึ่งให้อารมณ์แตกต่างจากการติดตั้งในหอศิลป์แบบแยกชิ้นงาน ผู้ชมสามารถปฏิสัมพันธ์กับงานศิลปะได้อย่างไร้กฏบังคับหรือขั้นตอน ให้บรรยากาศสบายๆเหมือนอยู่ในบ้าน ทั้งนี้ชิ้นงานทั้ง5ชิ้นได้ถูกจัดทำคลิปวิดีโอเพื่อเสนอรายละเอียดและเนื้อหาของผลงานศิลปะนั้นๆอย่างกระชับไว้ต่างหาก
ต่อมาในปี2015 ศิลปินได้มีโอกาสจัดแสดงงานจริง โดยได้นำวิธีการนำเสนอลักษณะนี้มาจัดทำและพัฒนาขึ้นใหม่ ในชื่อเดียวกันแต่เปลี่ยนเนื้อหาที่นำเสนอและผลงานศิลปะที่จัดแสดงไป คือ “Living Room : ณ ขณะที่อยากบอก”
Tuang T 